Postrzeganie przez lekarzy medycyny pracy własnej roli w programach promocji zdrowia.

Dla zdiagnozowania grupowego nastawienia lekarzy medycyny pracy w Polsce do realizacji promocji zdrowia zadano im pytanie czy powinno się tym zajmować ich środowisko.

Okazało się, że ponad 90% badanych uważało, że lekarze medycyny pracy powinni zajmować się promocją zdrowia, przy czym ok. 60% podzielało tę opinię w zdecydowany sposób. Tak więc gdy respondenci wypowiadali się w imieniu własnego środowiska, to powszechnie traktowali promocję zdrowia jako dziedzinę, w którą należy się angażować.

Dla ustalenia jakie zadania przeprowadziliby osobiście w związku z promowaniem zdrowia podopiecznych zadano im następujące pytanie: „Gdyby zdecydował się P. na współpracę z zakładem pracy, który chce realizować program promocji zdrowia, to jakiej roli najchętniej by się P. podjął? Proszę podkreślić nie więcej niż dwie takie role”. A oto lista funkcji, z której wybierali respondenci: n „lider”, który przygotowuje program promocji zdrowia w miejscu pracy i czuwa nad jego realizacją, n „ekspert”, który podpowiada dyrekcji co powinno być zrobione, n „doradca”, który uczy pracowników zdrowego stylu życia, n „diagnosta”, który bada stan zdrowia pracowników w szerszym zakresie niż wynikałoby to ze standardu badania profilaktycznego, n „specjalista”, który prowadzi leczenie schorzeń uwzględnionych w programie.

Respondent mógł też wskazać inną rolę lub zdecydować, że nie podjąłby się żadnej. Według uzyskanych danych tylko po 3% badanych nie chciało podejmować żadnej z tego typu funkcji lub wskazało inne do wypełnienia.

Najbardziej odpowiadało respondentom bycie „doradcą” – 63% z nich chciało uczyć pracowników zdrowego stylu życia – oraz „diagnostą”. Badanie stanu zdrowia pracowników wydało się odpowiednim zajęciem dla 54% uczestniczących w ankiecie lekarzy, przy czym gotowości świadczenia porad na temat prozdrowotnego postępowania nie różnicowały cechy społeczno-demograficzne, natomiast szczególne preferencje do diagnozowania wystąpiły wśród kobiet. 60% z nich wybrało tę rolę, podczas gdy tylko 44% mężczyzn (zależność ta jest istotna statystycznie przy p < 0,007).

Tak więc lekarze służby medycyny pracy w większości widzieli siebie jako nauczycieli zdrowego stylu życia oraz wykonawców rozszerzonego zestawu badań profilaktycznych. O ile duże zainteresowanie działalnością diagnostyczną łatwo wytłumaczyć faktem, że rola ta jest bardzo bliska działaniom klasycznie realizowanym przez tę grupę zawodową w ramach systemu ochrony zdrowia pracujących, o tyle fakt, że ponad połowa lekarzy medycyny pracy najchętniej zajęłaby się kształtowaniem zachowań zdrowotnych,